T&L Dzielnica Cesarska w Poznaniu jest miejscem, do którego trafiliśmy spacerując po stolicy Wielkopolski. Najważniejszym obiektem jest Zamek. Jakiś czas temu spacerowaliśmy również w najbliższej jego okolicy i zobaczyliśmy wiele ciekawych miejsc. Ten zespół zabudowań został w 2008 r. uznany za pomnik historii.
Zamek Cesarski w Poznaniu – historia
Budowa tego obiektu trwała pięć lat. W 1910 r. architekt osobiście wręczył klucze ostatniemu cesarzowi niemieckiemu Wilhelmowi II, który miał duży wpływ na zaprojektowanie swej rezydencji. Nadano jej styl neoromański. Cesarz uznał go za najbardziej germański. Wybudowanie tak wielkiego budynku akurat w Poznaniu miało potwierdzić przynależność Wielkopolski do Rzeszy.
Do dziś możemy oglądać tron cesarski podczas zwiedzania zamku, a sam władca był tu podobno tylko cztery razy.
W czasie powstania wielkopolskiego gotowano tu posiłki dla walczących. Po jego zakończeniu zamek stał się własnością Skarbu Państwa.
Po rozpoczęciu II wojny światowej obiekt przebudowano na siedzibę Adolfa Hitlera, ale mieszkał tu jego namiestnik Arthur Greiser. Za zbrodnie wojenne osądzono go w Poznaniu gdzie również miała miejsce jego publiczna egzekucja – powieszenie w Parku Cytadela. Mimo przygotowanych w zamku apartamentów, ani razu do Poznania Hitler nie przyjechał.
Po zakończeniu wojny przetrzymywano w tym budynku jeńców niemieckich, a następnie były tu koszary wojskowe. Od 1948 zamek pełnił rolę ratusza, a od 1962 jest Pałacem Kultury. Obecny administrator Zamku Cesarskiego to Centrum Kultury „Zamek”.
W 1979 r. wpisano go do rejestru zabytków.
Zwiedzanie Zamku Cesarskiego
Zamek można zwiedzać codziennie od godziny 12 do 20. Choć z zewnątrz robi niesamowite wrażenie to jego wnętrza nie są tak efektowne jak mury zewnętrzne. Na miejscu można wypożyczyć przewodnik audio i odbudować w wyobraźni poprzedni utracony przepych jego wnętrz.
Dostępne do zwiedzania są dwa skrzydła zachodnie oraz wschodnie.
W sieni przejazdowej, przez którą można było wjechać do zamku obecnie jest eksponowany tron Wilhelma II, który początkowo stał w Sali Tronowej na pierwszym piętrze. Podobno waży 4 tony.
Z tego pomieszczenia weszliśmy po marmurowych schodkach do Holu Mozaikowego. Tu uwagę przykuwa widoczna stonowana dekoracja sufitu.
Udajemy się dalej na piętro zaciemnionymi marmurowymi schodami.
W pozostałych komnatach zobaczyliśmy drewnianą boazerię naścienną.
W latach 2018-2020 wnętrza zamku przeszły gruntowną renowację. Teraz w całej okazałości reprezentują styl lat 40 ubiegłego wieku. Idąc długim przestronnym korytarzem podziwiamy monumentalność budowli od środka. Po jednej stronie szereg drzwi, za którymi odbywają się zajęcia w ramach działalności Centrum Kultury „Zamek”. Z drugiej strony okna, z których ukazuje się widok na ogród i okolicę.
Na jednym z korytarzy wystawione są oryginalne, drewniane, okute skrzynie. Ciekawostką jest to, że w części z nich nigdy niczego nie przechowywano. Zostały zamówione, jako element wystroju i dekoracji.
W jednej z sal zachowały się oryginalne kolumny z czasów cesarskich. Widzimy je przy oknach.
Imponująco wygląda klatka schodowa eksponująca spiralne wejście na piętro.
Widok z balkonu umieszczonego na jednym z wyższych pięter otwiera oczom panoramę okolicznego ogrodu. Spacer jego alejkami pokazuje urok zamkowych murów w całej ich okazałości.
Po drugiej wojnie światowej Zamek bardzo ucierpiał wskutek ostrzałów. Rozważano jego rozbiórkę. Jednak usunięto tylko wiele elementów dekoracyjnych oraz symbolikę nazistowską, obniżono wieżę. Zamek utracił swój przepych oraz bizantyjski styl części wnętrz. Ale mimo oddziaływania na niego czasu nadal prezentuje się bardzo okazale.
W zamku znajduje się również Kino Zamkowe oraz kawiarenka. To w niej odpoczywamy po zwiedzaniu i posilamy się smacznym ciasteczkiem popijanym stawiającą na nogi przed dalszym zwiedzaniem kawą. Restauracja urządzona w bardzo nowoczesnym stylu.
Legenda dotycząca budowy zamku carskiego
Budowę zamku rozpoczęto w 1905. Na miejsce, w którym miał powstać przychodziło wielu gapiów, ale jeden był zawsze i gorąco zachęcał do wzmożonej pracy. Niemiecki burmistrz spytał chłopa, czemu zależy mu, jako Polakowi na budowie niemieckiego zamku. Okazało się, że istniała przepowiednia, która mówiła, jak zamek cesarski w Poznaniu stanie, to Polska z martwych powstanie. Odpowiedź okazała się prorocza, ponieważ 20 lat później po I wojnie światowej w budowanym dla cesarza zamku rezydowali prezydenci niepodległej Polski.
Ogrody zamkowe
Po wyjściu z zamku udaliśmy się do umieszczonego przy nim ogrodu zamkowego. To tu usytuowany jest Pomnik Katyński.
Z ogrodem sąsiaduje Dziedziniec Różany, a na nim powitała nas fontanna lwów wzorowana na pierwowzorze znajdującym się w Hiszpanii w Grenadzie.
Dopiero z tego miejsca widać, jaki Zamek jest ogromny i monolityczny.
Inne obiekty w Dzielnicy Cesarskiej
Opuszczamy gościnne mury zamkowe i wędrujemy po najbliższej okolicy. Okazuje się, że czeka tu na nas wiele atrakcji, z którymi z przyjemnością się zapoznaliśmy.
Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki
Budynek wybudowano w 18 miesięcy i mieścił się tu Teatr Miejski. Pierwszym przedstawieniem był „Czarodziejski flet” W. A. Mozarta wystawiony w 1910 r. Teatr w 1919 r. dostaje się w polskie ręce i na inaugurację wystawia „Halkę” Stanisława Moniuszki. Po II wojnie światowej Opera Poznańska była pierwszym teatrem operowym w kraju, który zaczął funkcjonować. Pierwszą wystawioną sztuką byli „Krakowiacy i Górale”. Od 1979 r. obiekt jest Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki.
Przed teatrem podziwiamy fontannę, wokół której rozciągają się zielone tereny, na których często odpoczywa mnóstwo ludzi. Warto obejść to miejsce ścieżką dookoła w cieniu bardzo starych i potężnych drzew.
Plac Adama Mickiewicza
Poświęciliśmy również trochę czasu na zapoznanie się z centralnym placem Dzielnicy Cesarskiej, czyli Placem Adama Mickiewicza. Skoro mamy patrona placu to oczywiście znajduje się na nim jego pomnik.
Tuż obok znajduje się pomnik Ofiar Czerwca 1956 „Jedność”.
Te obiekty mieszczą się tak blisko siebie, że można je ująć na jednym zdjęciu razem z Zamkiem Cesarskim.
Z tego placu oczywiście również rozciąga się widok na Zamek Cesarski.
Dzielnica Cesarska w Poznaniu – Ziemstwo Kredytowe
Z placu widzimy również duży obiekt o oryginalnej formie architektonicznej zbudowany w stylu neoromańskim. Został on oddany do użytku w 1910 roku. Obecnie urozmaica okolicę Placu Mickiewicza, a mieści się w nim m.in. Filharmonia Poznańska.
Dzielnica Cesarska w Poznaniu – Collegium Maius
Nieco dalej kolejny ciekawy budynek Dzielnicy Cesarskiej – gmach wybudowany w stylu neobarokowym w tym samym czasie, kiedy powstawały inne budynki w tej dzielnicy.
Początkowo w nim urzędowała Komisja Kolonizacyjna mająca na celu nabycie ziemi od Polaków i przekazywanie jej ludności niemieckiej.
Obecnie właścicielem obiektu jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a znajduje się tu m.in. nowoczesna biblioteka.
Przed Collegium Maius jeżdżą nowoczesne tramwaje, co pozwala odczuć niesamowity kontrast między teraźniejszością, a przeszłością.
Dzielnica Cesarska w Poznaniu – Kościół Najświętszego Zbawiciela
Zabytkowy obiekt religijny pobudowano w drugiej połowie XIX w. w stylu neogotyckim, a jego fundatorem był król Prus Fryderyk Wilhelm IV. Kościół można łatwo dostrzec, ponieważ charakteryzuje go strzelista i wysoka na 70 m wieża.
Świątynia uznawana jest za jedno z ważniejszych dzieł dziewiętnastowiecznego neogotyku w Polsce, więc z pewnością warto się z nią bliżej zapoznać będąc w Dzielnicy Cesarskiej. Znajduje się tak blisko Collegium Maius, że można te dwa wspaniałe obiekty ująć na jednej fotografii.
Dzielnica Cesarska w Poznaniu jest miejscem o wyjątkowej historii. Spacerując po jej okolicy możecie poznać ważne dzieje naszego kraju oraz wyznaczyć cel kolejnej trasy. Do Poznania warto przybyć wielokrotnie. Jest to miejsce gdzie łączy się historia, sztuka i kultura całej epoki dziejów narodu Polskiego.
